مدح و مرثیۀ سیدالشهدا علیهالسلام ( مصائب دیر راهب )
حرف زد از دل وَ زُنّار و چَلیپا وا کرد قـبلۀ صـومـعه و کـعـبۀ تَرسـایش کرد جانِ بابا که شنید از لبِ زخمی فهـمید دخـتـری بـاز هـوایِ رُخِ بـابـایش کرد گشت در دِیر و کمی مرهَم و معجر برداشت نـذر آشـفـتـگـیِ دخـتـرِ نـوپـایـش کـرد دختری که دو سه سال است قلمدوش شده نـالـه تا صبـحـدَم از آبـلـۀ پـایـش کـرد پیـرمـردی به کـنـارِ سـر و آنـسـو امـا عمّه حسرت زده از دور تماشایش کرد صبـح آورد سـر و داد به دسـت نـیـزه باز هم هـمـسفـر خـواهـرِ تنهـایش کرد زُنّار= کمربند راهب |